آثار 14 هزار سالۀ شکارچیان ماموت در آمریکا
به گزارش وبلاگ شماره 3443، محققانی که در سایت باستان شناسی Powars II Paleoindian در سانرایز وایومینگ مشغول کار هستند، لایه نو و دست نخورده ای از زمان را با دست سازه های دست کم 14000 ساله و همینطور نوع نوی از سنگ ابزار کشف نموده اند. این اکتشافات می تواند به اطلاعات نوی در خصوص انسان ماقبل تاریخ منجر گردد.
به گزارش فرادید؛ سایت باستان شناسی Powars II Paleoindian برای تیم هایی که آنجا کار می نمایند همچنان شگفتی آفرین است. تازهترین و بزرگترین یافته های این سایت، ابزار هایی است که محققان می گویند مربوط به مردم کلوویس ماقبل تاریخ در وایومینگ است.
جورج زیمانز باستان شناس به Cowboy State Daily درباره این اکتشاف گفته است: در حال حاضر دو یافته 14000ساله داریم که قدیمی ترین کشفیات تاریخی در استان وایومینگ هستند. سایت های دیگری هم در آمریکای شمالی با تاریخ های قدیمی نظیر این وجود دارند، اما این نخستین باری است که آن ها را پیدا کردیم و دریافتیم قدیمی تر از کلوویس هستند.
در بحبوحه این کشف تازه، انجمن حفاظت از تاریخ و ماقبل تاریخ سانرایز (SHAPPS) با کالج شرقی وایومینگ هم همکاری نموده که یک یاری هزینه چند صد هزار دلاری را برای تسهیل استخدام باستان شناس و زمین شناس دریافت نموده است. کالج شرقی وایومینگ قرار است کلاس هایی را برگزار کند و یک مدرسه صحرایی تاسیس کند که مکان آن در سانرایز خواهد بود.
مردم کلوویس چه کسانی بودند؟
سرآغاز شناخت مردمان کلوویس، مجموعه ای از سرنیزه های باستانی و شیاردار بود که به وسیله یک باستان شناس آماتور در نیومکزیکو کشف شد. مدت ها تصور می شد آن ها قدیمی ترین فرهنگ ماقبل تاریخ هستند.
مردم کلوویس در نیومکزیکوی کنونی میان علفزار های سرسبز پر از ماموت، گاومیش کوهان دار غول پیکر، گرگ های وحشتناک، شترها، لاک پشت های غول پیکر و تنبل های زمینی و بعلاوه ببر وحشتناک شمشیر دندان زندگی می کردند.
تعیین شد پرتابه های چخماقی آن ها که در کلوویس کشف شدند با استخوان های ماموت های منقرض شده ای که زمانی 14 فوت ارتفاع و 8 تا 10 تن وزن داشتند، رابطه دارند. کارشناسان باستان شناسی می گویند هر یک از این موجودات بزرگ الجثه روزانه می توانست بیش از 700 پوند گیاه بخورد.
بدیهی است کلوویس ها موجودات بزرگی را شکار میکردند، اما کارشناسان معتقدند آن ها فرصت طلب بودند، نه فقط شکارچی شکار های بزرگ. آن ها از هر چیزی که طبیعت فراهم نموده بود، استفاده میکردند، خواه دانه ها و آجیل های خوراکی و خواه ریشه ها، ماهیگیری، پستانداران کوچک و پرندگان.
اطلاعات کمی در خصوص انسان کلوویس وجود دارد، اگرچه هزاران نوک نیزه آن ها در سراسر آمریکای شمالی کشف شده است. لباس ها و سایر اقلام ساخته شده از مواد آلی نرم، که شاید در خصوص فرهنگ آن ها اطلاعات بیشتری به ما می دادند، سالم نمانده اند.
به نظر میرسد مردم کلوویس پس از ناپدید شدن حیوانات بزرگ از منطقه نیومکزیکو نقل مکان نموده اند که به گمان بعضی محققان شاید ناشی از برخورد شهاب سنگ در کانادا باشد.
به گفته زیمانز، از سایت Powars II تا به امروز حدود 80 سر پرتابه (سنگ تراش خورده) یافت شده است، از جمله سرپرتابه هایی که تا حدودی با کلوویس متفاوت هستند. این سرپرتابه ها، سانرایز (طلوع خورشید) نامیده شده اند.
هنوز تاریخ این سبک سرپرتابه تعیین نشده است. این سرپرتابه ها در جا های دیگری هم پیدا شده اند. این مصنوعات در آمریکای شمالی عمدتاً در مونتانا، داکوتای شمالی و جنوب کانادا یافت شدند، اما هنوز تاریخ آن ها شناسایی نشده است.
یافتن تاریخ دقیق سرپرتابه های سانرایز هدف اصلی محققانی است که در سایت Powars II مشغول کار هستند.
یک پیشرفت بزرگ
یکی از مسائل در فهمیدن تاریخ سرپرتابه سانرایز در سایت Powars II این است که در بسیاری از منطقه ها سایت، آمیزش قابل توجهی از لایه ها وجود داشته است.
زیمانز شرح می دهد: اینجا سنگری است که حدود 10 فوت عرض دارد. یک گروه می آمدند، اینجا را حفر می کردند، پیشکش هایشان را می دادند، سپس گروه بعدی می آمدند و پیش کش های آن ها را حفر می کردند. بنابراین، همه چیز مخلوط شده است. ما بعضی تاریخ ها را داریم، اما ارتباط مستقیمی با هیچ دست سازه خاصی در آنجا ندارند.
همین امر در خصوص سطح کف دره هم صادق بود، جایی که بسیاری از مصنوعات با راه آهن تاریخی و بقایای معدن مخلوط شده بودند.
با این حال، تند بودن شیب نشان می دهد افرادی که از معدن خاک قرمز استفاده می کردند (معدنی که از قدیمی ترین معادن خاک سرخ سرخپوستان آمریکای شمالی است)، باید در جای دیگری چادر زده باشند.
زیمانز شرح می دهد: هیچ راهی وجود نداشته که آن ها بتوانند در کنار این معدن کمپ بزنند. بنابراین، ما فکر کردیم شاید آن ها کف دره چادر زدند.
زیمانز می گوید این کار به کمی حفاری احتیاج داشته، اما مطمئناً، حدود 10 فوت زیر این آشفتگی تاریخی ناشی از معدن کاری و صنایع راه آهن، لایه هایی از مصنوعات سانرایز وجود دارد که هزاران سال لمس نشده اند.
حفر همین لایه ها پیشرفت بزرگی بود که به محققان اجازه داد تا اشیایی قدیمی تر از 14000 را شناسایی نمایند. اطلاعات بیشتر در خصوص این یافته در کتابی در خصوص سایت Powars II منتشر خواهد شد.
یک کشف بزرگ دیگر
یکی دیگر از اکتشافاتی که زیمانز در خصوص آن هیجان زده است، کشف یک معدن با نوع تازهی از سنگ ابزار است، چیزی که محققان آن را ماده اولیه ای می نامند که ابزار سنگی از آن ساخته شده است. زیمانز می گوید این سنگ ابزار از نوعی است که در هیچ جای دیگری شناسایی نشده است.
زیمانز می گوید: بنابراین آن ها نه تنها معدن اخرای قرمز دارند، بلکه یک معدن سنگ ابزار مهم واقعی در زیر معدن اخرا دارند و از آنجا که ما قبلا هرگز این ابزار را در هیچ کجا ندیده بودیم، اکنون کاری که باید انجام دهیم این است که به بعضی از سایت های قبلی بازگردیم.
با در نظر گرفتن کشف این سنگ ابزار تازه، ابزار های سنگی یافت شده در سایت های دیگر، مجدداً مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهند گرفت.
منبع: فرارو