پسر 10 ساله زلزله زده بر اثر برق گرفتگی در کانکس جان باخت - وبلاگ شماره 3443

به گزارش وبلاگ شماره 3443، زلزله سرپل ذهاب خانه اجاره ای شان را روی سرشان آوار کرد. زخمی و خاک آلود و پریشان به کانکس پناه بردند و خانه به دوشی همیشه همراهشان است.پدر علیرضای 10 ساله به هر دری می زد تا شاید روزی باز بتواند خانه ای برای خانواده اش اجاره کند،اما علیرضا هفته گذشته به دلیل برق گرفتگی در کانکس جان خود را از دست داد.

به گزارش خبرنگار جام جم،صدای فریادهای زنی که با گریه و التماس کمک می خواست،در نزدیکی یک کانکس در حاشیه شهر سرپل ذهاب پیچید و صدای گریه سه کودک پس زمینه آن بود.

جیغ کشیدن زن جوان تمامی نداشت و رهگذران و همسایه ها بدون این که توضیحی از او بخواهند وارد خانه اش می شدند چون از نگاه های وحشت زده گاه و بیگاه او به داخل خانه اش تعیین بود اتفاق هر چه باشد داخل خانه رخ داده است.

همسایه ها با دیدن پسر بچه 10 ساله ای که جریان برق هنوز داشت او را گوشه کانکس می لرزاند،خیلی سریع برق را قطع و پسرک را به بیمارستان منتقل کردند اما دیگر دیر شده بود و علیرضا برای همیشه چشم های خود را بست.

پس از زلزله

حدود دو ماهی می شد که کرونا پدر علیرضا را مثل خیلی از مردم دیگر خانه نشین کرده بود و اوایل اردیبهشت بالاخره به شرکت محل کارش رفته بود.ساعت حدود 12 ظهر چهارشنبه گذشته تلفن همراه پدر علیرضا زنگ خورد و خبر برق گرفتگی علیرضا را به او دادند.

وحید میرزاحسینی، پدر علیرضا که از مرگ فرزندش شوکه و داغدار است در گفت وگو با جام جم گفت: اهل هرسین کرمانشاه هستم اما 10 سال قبل برای کار به سرپل ذهاب آمدم.چون به بیماری صرع مبتلا هستم،کار پیدا نمی کردم و بالاخره در یک شرکت به عنوان راننده جرثقیل استخدام شدم و خانه ای اجاره کردیم تا این که زلزله آمد و تمام زندگی مان یک شبه زیر آوار رفت.

زلزله برای او خاطره دوری نیست که با گذر زمان در ذهنش کمرنگ شده باشد. با یادآوری شب زلزله آهی سرد بر سینه اش نشسته و می گوید: آن شب مهمانی بودیم و نزدیک خانه مان که رسیدیم یکدفعه زمین شروع به لرزیدن کرد. اگر در خانه بودیم شاید همگی جان خود را از دست می دادیم اما جلوی چشم مان شهر با خاک یکسان شد.

بعد از زلزله پدر علیرضا هم مثل همه زلزله زدگان تقاضای کمک کرد و کمیته امداد شهرستان کرمانشاه با کمک های مردمی به او یک کانکس اهدا کردند.همان کانکسی که محل جان سپردن فرزندش بود.

میرزا حسینی که گریه امانش نمی دهد، با یادآوری روزهای بعد از زلزله می گوید: روزهای خیلی سختی را گذراندیم.به هر نهادی که فکرش را کنید سر زدم و تقاضای کمک کردم.تمام وسایل زندگ مان زیر آوار از بین رفته بود و گذران زندگی با همسر و چهار فرزند برایم سخت بود.کمیته امداد از چند ماه قبل مقرری ماهانه 400 هزار تومان برای ما در نظر گرفت اما زندگی با کابوس زلزله باز هم برایمان سخت بود.داشتن یک تلویزیون برای علیرضا که فرزند ارشد من بود،آرزو شده بود.مدتی طول کشید تا بالاخره چند ماه قبل توانستم برای او یک تلویزیون تهیه کنم.زلزله او را یک سال هم از درسش عقب انداخته بود.من از ترس پس لرزه های زلزله و به خطر افتادن جانش اجازه ندادم یک سال مدرسه برود و آن وقت برق گرفتگی او را در چند ثانیه از من گرفت.

علت برق گرفتگی چه بود؟

جمالی نیا، فرماندار سرپل ذهاب در مورد علت حادثه پیش آمده در گفت وگو با جام جم گفت: حوزه انتظامی شهرستان بعد از حادثه اعلام کرده که غیرفنی بودن تاسیسات برق کشی کانکس و مرطوب بودن محیط از علل بروز حادثه بوده شده است.بعد از بررسی تعیین شده که تاسیسات استفاده شده در کانکس غیراستاندارد است.

جمالی نیا در ادامه افزود: سکونتگاه های موقت برای زمان بحران است و زندگی در کانکس باید با شرایط خاص و برای مدت کوتاه انجام شود.این خانواده از آسیب زده های مهاجر سرپل ذهاب هستند که چند سال قبل از زلزله به این شهر مهاجرت کرده بودند.بیشتر بومیان سرپل ذهاب بعد از بازسازی شهرستان زندگی عادی خود را می گذرانند.

محبوب، کارشناس اطلاع رسانی کمیته امداد شهرستان کرمانشاه هم در مورد وضع زندگی خانواده علیرضا بعد از زلزله در گفت وگو با جام جم گفت: خانواده علیرضا از چند ماه قبل تحت پوشش موردی کمیته امداد قرار گرفته بودند اما مددجوی تحت پوشش دائمی کمیته امداد نبودند.